Το θέατρο δεν είναι μόνο ένα μέσο έκφρασης του ανθρώπου αλλά πρωτίστως ένα μέσο ψυχικής επεξεργασίας των σοβαρότερων υπαρξιακών ερωτημάτων του που αναδεικνύουν και την τραγικότητα της ζωής του: θάνατος, έρωτας, εξουσία, πόλεμος, ασθένεια για να αναφερθούμε στα πιο κεντρικά..
Ιστορικά το θέατρο έχει αποτελέσει ένα προϊόν πνευματικής δημιουργίας τόσο από την πλευρά του συγγραφέα όσο και αυτών που καταπιάνονται με το ανέβασμα του θεατρικού του έργου : σκηνοθέτης, ηθοποιοί, σκηνογράφοι κτλ. Στη σύγχρονη, όμως, εποχή με την έκρηξη των παραστατικών τεχνών (perfomances, video-art, installations κτλ) αλλά και την επιρροή της δραματοθεραπείας, η θεατρική δημιουργία στρέφεται προς την ανάδειξη νέων μέσων δραματουργίας, εγκαταλείποντας το παραδοσιακό ζεύγος θεατρικός συγγραφέας-θεατρικό έργο και προβάλλοντας την αξία της συμμετοχής των συντελεστών μέσω των ιδεών τους, των εμπειριών τους και της προσωπικής τους κρίσης στη δημιουργία ενός έργου συλλογικής επεξεργασίας. Κύριο ρεύμα έκφρασης αυτής της οπτικής αποτελούν το θέατρο της επινόησης (divised theatre ) και το θέατρο ντοκουμέντο.
Η ιδέα της χρήσης του θεάτρου (με την έννοια της συμμετοχής των ασθενών σε μια θεατρική παράσταση και όχι της δραματοθεραπείας) σαν μια διαμεσολαβητική θεραπευτική δράση στο πλαίσιο της ψυχικής υγείας δεν είναι καινούρια. Σε πολλές ψυχιατρικές δομές έχει χρησιμοποιηθεί το θέατρο ως θεραπευτικό μέσο. Όχι όμως και στην περίπτωση ασθενών με σοβαρές σωματικές ασθένειες. Συνήθως η αναφορά σε ομάδες ασθενών με σοβαρές σωματικές ασθένειες, όπως είναι ο καρκίνος, (εκτός των θεραπευτικών ομάδων) παραπέμπει σε μια διαχειριστική στάση απέναντι στην ασθένεια και γι αυτό το λόγο προβάλλονται κυρίως όροι όπως ενημέρωση, εκπαίδευση, υποστήριξη ή συμπαράσταση. Η συλλογικότητα στις περιπτώσεις αυτές σπάνια στοχεύει σε μια ψυχική επεξεργασία του βιώματος της ασθένειας.
Η πρόταση για λειτουργία μιας θεατρικής ομάδας γυναικών ασθενών με καρκίνο αποτελεί μια πρωτότυπη και πρωτοποριακή πρόταση στην ψυχο-ογκολογία. Έρχεται να συμπληρώσει και να ενισχύσει τις εξατομικευμένες ή ομαδικές τεχνικές ψυχοθεραπείας που προσφέρονται για την ψυχική υγεία των συγκεκριμένων γυναικών ασθενών και ταυτόχρονα να λειτουργήσει ως ένα μέσο ευαισθητοποίησης, πρόληψης και κατανόησης από το ευρύτερο κοινό της αξίας της ψυχικής λειτουργίας στην αντιμετώπιση της ασθένειας του καρκίνου.
