Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Εφήβων και Νέων στην Νεοπλασματική Ασθένεια
Το έργο Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης Εφήβων και Νέων στην Νεοπλασματική Ασθένεια υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης το Κέντρο για την Υποστηριξη, την Εκπαίδευση και την Έρευνα στην Ψυχοκοινωνική Ογκολογία της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας.
Το πρόγραμμα Active citizens fund, ύψους € 12εκ, χρηματοδοτείται από την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία και είναι μέρος του χρηματοδοτικού μηχανισμού του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ) περιόδου 2014 – 2021, γνωστού ως EEA Grants. Το πρόγραμμα στοχεύει στην ενδυνάμωση και την ενίσχυση της βιωσιμότητας της κοινωνίας των πολιτών και στην ανάδειξη του ρόλου της στην προαγωγή των δημοκρατικών διαδικασιών, στην ενίσχυση της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά και στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τη διαχείριση της επιχορήγησης του προγράμματος Active citizens fund για την Ελλάδα έχουν αναλάβει από κοινού το Ίδρυμα Μποδοσάκη και το SolidarityNow.
Περισσότερες πληροφορίες: http://www.activecitizensfund.gr – EEA Grants & Norway Grants
Η εφηβεία αποτελεί μια πολύ σημαντική περίοδο στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι οι έντονες αλλαγές τόσο σε σωματικό όσο και σε ψυχικό επίπεδο
Στο σωματικό επίπεδο η ενήβωση σηματοδοτεί τη μετάβαση από το παιδικό στο ενήλικο σώμα, γεγονός που συνοδεύεται από ισχυρή ψυχική αναστάτωση – αγωνίες, άγχη, διέγερση, φόβους – λόγω της πυροδότησης αλλαγών και επαναδιαμόρφωσης της εικόνας του σώματος. Η ψυχική επεξεργασία αυτών των αλλαγών στο πλαίσιο των σχέσεων του εφήβου με τους γονείς του και το άμεσο οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον (φίλοι, σχολείο, αθλητικές και καλλιτεχνικές δραστηριότητες κτλ.) θα καθορίσει σημαντικά τη συγκρότησή του ως αυτόνομου και ψυχικά υγιούς ανθρώπου και το πέρασμά του στην ενήλικη ζωή.
Η εμφάνιση κατά την εφηβεία μιας σοβαρής σωματικής ασθένειας όπως είναι οι νεοπλασίες (λευχαιμίες, λεμφώματα και σαρκώματα, για να ονοματίσουμε τα πιο κοινά) προβάλλουν σε πρώτο επίπεδο τις σκληρές απαιτήσεις των θεραπειών αλλά και την απειλή του θανάτου και δίνουν την εντύπωση παραμερισμού των ψυχικών διεργασιών της εφηβείας. Όμως, η κλινική εμπειρία των θεραπευτικών ομάδων – γιατρών και νοσηλευτών – στη σχέση με τους έφηβους ασθενείς μαρτυρά πως η προβληματική της εφηβείας είναι παρούσα και επηρεάζει σημαντικά το έργο τους.
Η παράβλεψη της ψυχικής παραμέτρου της εφηβείας τόσο στη σχέση με τον ίδιο τον ασθενή όσο και με το οικογενειακό του περιβάλλον αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς παράγοντες δυσκολίας του έργου των θεραπευτών στη διάρκεια της νοσηλείας αλλά και στη συνέχεια της παρακολούθησης.
Με την ολοκλήρωση των θεραπειών οι επιβιώσαντες έφηβοι και νεαροί ενήλικες διατρέχουν μία εξίσου σημαντική φάση σε επίπεδο ψυχικών διεργασιών. Το μετά την ασθένεια συχνά συνοδεύεται από τη μείωση της κοινωνικής υποστήριξης και την παρουσία αναγκών που παραβλέπονται, όπως θέματα σχετικά με την θεραπεία, την αποκατάσταση, τη μελλοντική παρακολούθηση της κατάστασης υγείας τους, την ικανότητά τους να νοηματοδοτήσουν και να επεξεργαστούν την παρουσία της ασθένειας στη ζωή τους, καθώς και ζητήματα σχετικά με τις διαπροσωπικές σχέσεις, τους κοινωνικούς τους ρόλους, την εικόνα σώματος και τη σεξουαλικότητά τους. Μάλιστα, πολλοί επιβιώσαντες αντιλαμβάνονται ότι δεν ανήκουν πια στην «ομάδα των ασθενών», αλλά την ίδια στιγμή δεν αισθάνονται και μεταξύ των υγιών νιώθουν παραγκωνισμένοι και εκφράζουν έντονα την επιθυμία του ανήκειν.
